Doğum hikayesi : Busecik

Ne düşünüyorum biliyor musunuz ne kadar tek taraflı bir doğum hikayesi olacak bu. Keşke bebeklerde büyüyünce anlatabilseler doğum hikayelerini ben sadece yaşadığımı yazacağım ama bir kişi yaşamadım ki bu doğumu. Tek taraflı bakmayı hiç sevmemişimdir ama ne yapalım şimdilik bu kadarıyla yetineceğiz gerçi Buse’nin doğumuyla ilgili bir paylaşımı olmuştu 4 yaşında . Bir gün “Anne keşke yine karnına girsem dedi”  sonra “ ama yok yok çok sıcaktı döndüm dolaştım yürüdüm çıktım “ dedi. Benim gibi bebişlerin doğduktan sonra değil anne karnında bir birey olduğuna inanan annnelerdenseniz bu cümlelerin ne kadar vurucu olduğunu tahmin edebilirsiniz.

Aslında Buse’nin doğumunu yazmak sanırım  beni zorlayacağı için hep erteledim bu işi çünkü hala bazı çözülmemiş düğümler var hele de benim gibi anne olduktan sonra fotoğraf serüveniniz doğuma yönelmişse…

Soğuk bir kış günüydü o zamanlar kurumsal hayattaydım çok çok çalışıyordum. Henüz doğumu beklemiyorduk 37. haftadaydık doktorum sevgili Bülent Faka( bu arada 1 numaradır) 2 gün daha içinde tut başka bir şey istemiyorum senden dedi ve artık çalışma. Ben çalıştım ve ancak 2 gün içimde tutabildim Buseyi 🙂

24 Ocak 2008 Perşembe saat:18:30

Yer: Esentepe Maya Center

Çalışıyorum pazartesi günü yönetim kuruluna bir sunum yapacağım onu hazırlıyorum saat 18:30 civarı laptopum bozuldu “aaa çıkıyorum artık ben” dedim Murat aradı Etiler’e  bir restauranta gel dedi atladım gittim masaya oturdum mezeler rakı ( tabiki içmiyorum tüm hamileliğim boyunca içmedim içemedim)sofra kuruldu. Bu arada bir gece önce ufak ufak su geliyor ama ben amannn bir şey yoktur diye kimseye söylememişim. Restaurantda tuvalate gidip suyum gelmesiyle yüzüm allak bullak dışarı çıktım söylesem mi söylemesem mi Bülent Bey i arasam mı aramasam mı hala öteliyorum. Murat yüzümden hemen anladı tabi “noldu “ dedi ve hemen Bülent bey i aradık o da hemen hastaneye gitmemizi hiç birşey yememem içmemem gerektiğini söyledi. Hastanem Gayrettepe Florence Nightingale di. Etiler den Gayrettepe FN 1  saatte gelmişiz Murat öyle der ben hatırlamıyorum. Murat’ın en büyük korkusu beni doğum için hastaneye yetiştirmek olduğu için zamanlamayı net hatırlıyor. Mekan lokasyon ve isimlerin İstanbul da yaşayanlar daha rahat canlandırırlar diye yazıyorum. Ve hastaneye gittiğimiz anda doğumun başladığını açıklığın 2 cm olduğunu söylediler. Hemen yatışımız yapıldı. Hastane çantam hazırdı ama evdeydi Murat eve gitti bir ara aldı geldi ama fotoğraf makinesini unutmuştu.

Saat 19:30 civarı Gayrettepe Florence Nightingale’e gelmiştik

doktorum Bülent Faka hemen geldi doğuma kadar hastanede kaldı. Normal olan once nişanın gelmesi sancıların başlamasıdır. Ama su once geldiği için 12 saat içinde doğmazsa sezeryana dönme ihtimalinin olduğunu söyledi Bülent Bey. Ve başladı sancılar gece 1:00 gibi artık dayanamayacak durumdaydım epidural almaya başladım. Epiduralimi Savaş bey yaptı hala gördüğümde “ortadoğu ve balkanların en iyi anestesizti nasılsınız” derim 🙂

Doğumla ilgili tüm detaylara açıkçası başıma gelmeden çok çok kafa yormamıştım sadece normal doğurmak isterim eğer herşey yolunda giderse demiştim.

Epidural benim için bir kurtarıcıydı dinlenmemi sağladı. Gece  sanırım1:00- 3:30 arası epidural sayesinde uyudum dinlendim sonra da 4:00 gibi artık epiduralin etkisi azalırken aktif doğum başladı. Doktorum Bülent Bey’in en takdir ettiğim özelliği de epidural, ne zaman verip ne zaman keseceğini çok çok iyi bilmesidir. Yoksa fazla epidural ile aktif doğumda pasif kalabilirsiniz.

Ve aktif doğum 4:00 civarı

Bülent bey  saat 4:00 civarı geldiğinde tamam dedi açıklık 10 cm doğumhaneye gidebiliriz. Saat kavramı kalmıyor her şey bir rüya gibi akıyor bu arada saatleri yazmışım ama buradaki saatler ile yaşadığım zaman kavramı tamamen farklı.

Doğumhane düşündüğümden farklıydı( şimdiki gibi doğumhane tecrübem yok o zaman tabi) çok az kişi vardı Bülent Bey, bebek hemşiresi, hasta bakıcı . Bence doğum çok çok tek kişilik bir olay. Doktor koca anne hiç kimse  derman olamaz ,yanında olabilirler sadece o kadar …

Ve sonradan birçok doğumda gördüğüm o “tamam bitti buraya kadarmış doğuramıyorum işte”  hissi. Aktif doğum ciddi güç istiyor o yüzden bence doğum yaptıktan sonra hormonlarında etkisiyle dünyayı da fethederim hissiyatı oluşuyor. 

İttim itemedim tamam yok buraya kadarmış dedim bağırdım sustum şekilden şekle girdim o doğumhane de … çok çok gerçek bir şey doğum, çok canlı, hayatın ta kendisi …

Şimdi var mıdır bilmem her salı 21:00 de discovery channel da “natural birth stories” diye bir belgesel vardı hep izledim Amerikadaki ev doğumlarını…iyi yapmışım diyorum şimdi geriye dönüp baktığımda.

4:30 da doğdu Busecik

Ve doğum anı bir anda üstünüzden 1000 ton yükün kalktığı bir daha asla eski siz olmayacağınız artık dışarıda atan 2. Bir kalbinizin olduğunu hissettiğiniz ilk an. Çok pembe kara kafalı pek çirkin bir şeydi Buse bir gözü açık bir gözü kapalı ama karakterini anında okuduğum o ilk bakış ilk buluşma…

Evet nefesim kesildi yazarken… Böyledi bizim doğum hikayemiz. belki biraz eksik biraz fazla ama çokça biz…